Mahal ko, sana naririnig mo
ang aking mga bulong,
Maging ang aking mga agam-agam
sa tuwing matayog
ang buwan sa kalangitan..
Sana marinig mo ang
pagdausdos ng aking mga luha
mula sa nangungulilang mga mata.
Dumampi rin sana sa iyong mga labi,
ang mga pinakawalan kong
matatamis na halik sa hangin,
At nawa’y maisanib ang aking presensya sa iyong mga panaginip---
habang ikaw’y payapang nakahiga.
Kahit na isang beses lang
O kung di man, kahit saglit man lang.
May mga masasayang bagay na nagpapaalala sa akin sa tuwing nakatingin ako sa kalangitan. Oo, minsan ko nang sinabing hindi ako marunong magmahal. Pero, sa tuwing malakas ang ihip ng hangin sa dalampasigan; para bang hinihila ako ng buwan sa isang isla upang balikan ang nakabinbining pagsintang kinatatakutan kong simulan.
